ಎಲ್ಲಿ ಹೋದರು ನನ್ನವರು ?

ಎಲ್ಲಿ ಹೋದರು ನನ್ನವರು?


ನನ್ನ ವೃತ್ತಿಜೀವನದ ಮೂವತ್ತೈದು ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಕೊನೆಯ ಐದು ವರ್ಷ ಕಾಲೇಜಿನ ಪ್ರಾಂಶುಪಾಲನಾಗಿ ಕೆಲಸಮಾಡಿ ಅದೇ ಹುದ್ದೆಯಲ್ಲಿಯೇ ನಿವೃತ್ತನಾದೆ. ಸಾಧಾರಣವಾಗಿ ಯಾವುದೇ ಸಂಸ್ಥೆಯ ಮುಖ್ಯಸ್ಥನಾದವನು ನಿವೃತ್ತಿಯಾದನಂತರ ತೀರಾ ಒಂಟಿಯಾಗಿರುತ್ತಾನೆ ಎಂದು ಕೇಳಿದ್ದೆ. ಅದು ನನ್ನ ಅನುಭವಕ್ಕೂ ಬಂದಿತು. ಈಗ ನನ್ನದೇ ಊರಿಗೆ ಮರಳಿ ಬಂದನಂತರ ನನ್ನ ಲೋಕ-ಸ್ನೇಹಲೋಕ ಇದ್ದಕ್ಕಿಂದಂತೆ ಕರಗಿ ಹೋಗಿದೆ. ನಿವೃತ್ತನಾದ ಹೊಸತರಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಊರಿಗೆ ಬಂದ ಪ್ರಾರಂಭದಲ್ಲಿ ಸ್ನೇಹಿತರಿಗೆ ಮೊಬೈಲಿನಲ್ಲಿ ಫೋನ್ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ಆ ಕಡೆಯಿಂದ ರಿಂಗ್ ಕೇಳಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಕೆಲವು ಕ್ಷಣದ ನಂತರ ಸಂಪರ್ಕ ಕಡಿದು ಹಾಕಲಾಗಿದೆ ಎಂದು ಸಂದೇಶ ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ಇವನೆಲ್ಲಿ ಶನಿ ಎಂದು ಅವರು ಅಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರೇನೋ. ಎರಡುಬಾರಿ ಇದು ಅನುಭವಕ್ಕೆ ಬಂದ ನಂತರ ಮತ್ತೆ ಯಾರಿಗೂ ಫೋನ್ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ. 


ತಪ್ಪು ನನ್ನದೇ. ನಾನೇನೋ ನಿವೃತ್ತ. ಸಮಯವೆಲ್ಲ ನನ್ನದೇ. ಆದರೆ ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತರಿಗೆ ಕೆಲಸವಿರುತ್ತದೆ. ಅವರಿಗೆ ಸಮಯ ಅಮೂಲ್ಯವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಯಾರಿಗೂ ತೊಂದರೆ ಕೊಡಬಾರದೆಂದು ಸುಮ್ಮನಾದೆ. ಇದರಿಂದ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಕೀಳರಿಮೆ ಕೂಡ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಯಲು ಪ್ರಾರಂಭವಾಯಿತು. ಯಾರಿಗಾದರೂ ಫೋನ್ ಮಾಡಬೇಕಾದರೆ ನೂರು ಬಾರಿ ಯೋಚಿಸಬೇಕಾಯಿತು. ಇದಕ್ಕಿಂತ ಮೌನವೇ ಲೇಸು ಎಂದು ಈಗ ಯಾರಿಗೂ ಫೋನ್ ಮಾಡುತ್ತಿಲ್ಲ. ಅವರ ವಿಷಯಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಕುತೂಹಲ ತೋರಿಸುವುದಿಲ್ಲ. 


ಜನ ಏಕೆ ಹೀಗೆ ವರ್ತಿಸುತ್ತಾರೆ ಎನ್ನುವುದು ತಿಳಿಯುತ್ತಿಲ್ಲ. ನಾನೇನೂ ಅಂತಹ ದುಷ್ಟನಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಸಂಪರ್ಕಕ್ಕೆ ಬಂದ ಎಲ್ಲರೊಡನೆಯೂ ಸರಿಯಾಗಿ ನಡೆದುಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳ ಜತೆಯಲ್ಲಿ, ಸಹೋದ್ಯೋಗಿಗಳ ಜತೆಯಲ್ಲಿ ಸರಿಯಾಗಿ ವರ್ತಿಸಿದ್ದೆ. ಯಾರೊಡನೆಯೂ ಜಗಳವನ್ನು ಮಾಡಿರಲಿಲ್ಲ. ನಗುತ್ತಾ, ನಗಿಸುತ್ತಾ ಇದ್ದೆ. ಆದರೂ.....?


ನಾನೀಗ ಕೊರಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ವೃತ್ತಿಜೀವನದ ಉದ್ದಕ್ಕೂ ಸಂಗ್ರಹಿಸಿದ ಪುಸ್ತಕಗಳು ಇವೆ. ಸಂಗ್ರಹಿಸಿದ ಸಂಗೀತದ ಮುದ್ರಿಕೆಗಳಿವೆ. ಅವೆಲ್ಲವನ್ನೂ ನನ್ನ ಐಪಾಡ್‍ಗೆ ಹಾಕಿ, ದಿನವಿಡೀ ಕೇಳುತ್ತಾ, ಒಂದು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಪುಸ್ತಕ, ಮತ್ತೊಂದರಲ್ಲಿ ಹೊಗೆಬತ್ತಿ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಲೋಕ ಮರೆಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಮೂರು ಮತ್ತು ನಾಲ್ಕು ವರ್ಷದ ಇಬ್ಬರು ಮೊಮ್ಮಕ್ಕಳಿದ್ದಾರೆ-ಅಣ್ಣನ ಮೊಮ್ಮಕ್ಕಳು ನನ್ನವೂ ತಾನೇ. ಅವರು ಮನೆಯಿಡೀ ಓಡಾಡಿಕೊಂಡಿರುವಾಗ ಫ್ಯಾನ್ ಕೂಡ ಅಗತ್ಯವಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಮನಸ್ಸಿಗೂ ತಂಪು.ಇಂತಹ ಸುಖದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ  ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಸ್ವರ್ಗಕ್ಕೆ ಬೆಂಕಿ ಹಚ್ಚಬೇಕೆನಿಸುತ್ತದೆ. ಆದರೂ ಮನದ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಆಗಾಗ ಯಾಕೆ ಹೀಗೆ ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆ ಕಾಡುತ್ತಿರುತ್ತದೆ. ಮನುಷ್ಯರ ವರ್ತನೆಗಳು ಅಚ್ಚರಿಯನ್ನುಂಟುಮಾಡುತ್ತಿದೆ. 


ಅವಧಿ ಮುಗಿಯುತ್ತಾ ಬಂದಿದೆ ಎಂದೆನಿಸುತ್ತಿದೆ. ಸರದಿಯಲ್ಲಿ ನಿಂತಿದ್ದೇನೆ ಎಂದೂ ಭಾಸವಾಗುತ್ತಿದೆ. ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಭಯವೇನೂ ಕಾಡುತ್ತಿಲ್ಲ. ಹೊತ್ತು ಹೋಗುವ ಮುನ್ನ (ಬಸವಣ್ಣನವರ ಮಾತು) ಓದಿ ಮುಗಿಸಬೇಕು. ಓದಿನ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಸಿಗುವ ಸುಖಕ್ಕಿಂತ ಮಿಗಿಲಾದ ಸುಖವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡ ಸ್ನೇಹಿತರ ಮಾತಿನಲ್ಲಿ ನಾನು ಮತ್ತೆ ಪಡೆಯಲಾರನೇನೋ. 


ಕಳೆದವಾರ ಓದಿದ ಪುಸ್ತಕಗಳು: ಬಾನಯಾನ-ಕ್ಯಾಪ್ಟನ್ ಗೋಪಿನಾಥ್  ಮತ್ತು ಹೆಚ್.ಎಸ್.ವಿಯವರ ಅನಾತ್ಮ ಕಥನ.